KOCHANA  MAMUSIU    1

Pod serduszkiem jestem, dobrze się tu czuję,

słyszę jak to ono pięknie dziś pracuje,

obrócę się w koło, poruszę nóżkami,

rączki pooglądam, już są z paluszkami.

 

Ale ktoś zobaczył, że jestem, że żyję,

chyba mnie nie lubi, bo już mnie bije,

urywa mi rączki, urywa mi nóżki,

kochana mamusiu, jestem krwi już stróżką.

 

RADOŚĆ  Z  ŻYCIA    2

Życie jest tak piękne, trzeba je szanować,

dar ten przecudowny pod serduszkiem schować,

kochać, mówić czule, bo będzie na świecie,

jak przyjdzie już do was, się uradujecie.

 

Nie wszyscy niestety, miłość w sercach mają,

i choć piękne życie w darze dostają,

wolą je pożegnać, zamiast je przywitać,

lecz  kiedyś sumienie w duszy ich zazgrzyta.

 

RAZEM   3

Chcesz pomilczeć, pomilczmy razem,

tylko wezmę twoją rękę by zamknąć w mojej,

bicie serca na pewno cię wyciszy,

a ciepło delikatne powoli uspokoi.

 

Nie bój się płakać, z tobą zapłaczę,

raźniej jest zawsze we dwoje,

przeminą smutki i łzy niemocy,

napij się kawy, możesz też mojej.

 

NIE UCIEKAJ SERCE   4

Nie uciekaj serce, nie bój się miłości,

bo ona krzywdy tobie nie zrobi,

jest wierna, piękna, pełna też uczuć,

do siebie przygarnie, zamieszka w twym domu.

 

Daj się pokochać miłością prawdziwą,

to dla niej zagrają piękne ptaków trele,

z radością, z uśmiechem pójdziesz z nią przez życie,

czy pragnie naprawdę tak wiele?

 

W RAMIONACH   5

Usta rozchylone, oczy przymknięte;

to tak bezwiednie się dzieje,

rozkoszy miła, rozkoszy szalona,

palce drżące biegają po ciele.

 

Czułość już koi rozedrgane ciało,

i pożądanie wpija się ustami,

bez słów zbędnych rozpalony ogień,

spija z warg słodkich swoimi wargami.

 

Cudowne uczucie rozrywa ciało,

z głębi duszy wyrywają się dźwięki,

uchodzi rozkosz, nabrzmiałe doznania,

po ścianach się rozbija ta muzyka piękna.

 

NIESPOKOJNY WIECZÓR   6

W niepokoju wieczór upływa,

pościel ładnie zaścielona,

brakuje dotyku ciepłych dłoni,

jest więc zaniepokojona.

 

Do poduszki się przytula,

wczoraj było obok, szalony,

dzisiaj została pustka,

powróci wkrótce zmieniony.

 

KOCHANKOWIE NOCY   7

Noc w czerń się ubrała,

otuliła mlecznymi mgłami,

wtopieni w ten krajobraz,

są dla siebie teraz, dla innych nieznani.

 

Kochankowie nocy zagubieni w drodze,

biegną wciąż do siebie, nocka nie pomoże,

więc błądzą wśród mroku, o coś potykają,

tęsknią wciąż za sobą, skrzydeł więc dostają.

 

SŁODKA  MIŁOŚĆ   12

Mała kropla miłości, garść czułości słodkich,

parę zdań szczerości i też miłych gestów,

rozmów rozbawionych, miłych opowieści,

do rana muzyka, i radosne śmiechy.

 

A nad głową niebo; płoną tam iskierki,

spadają czasami warkocze ogniste,

tylko piękne oczy patrzą w taką przestrzeń,

zachwyca noc ciszy, i też serce czyste.

 

NIE ZABIJAJ DUSZY   13

Nie zabijaj duszy swoją obecnością,

ona jest krucha jak pyłek na wietrze,

tylko ją odgrodzisz od słów pełnych wzruszeń,

wiatr uniesie z sobą jak skażone powietrze.

 

Więc zaczerpnij trochę pozytywnych treści,

nakarm tym swoją duszę spragnioną,

niech się nastroi, niech w chwilach uniesień,

składa piękne strofy, takie wyróżnione.

 

KAŻDA ŁZA, BÓL, ŁKANIE   14

Każda łza to cierpienie,

każde łkanie to przeżycie,

każdy ból to istnienie,

to co złego daje życie.

 

Każdy uśmiech to nadzieja,

każdy krok to droga życia, 

miły gest twarz rozwesela,

i to wszystko do przeżycia.

 

I ta droga nas prowadzi,

daje radość, łzy czy smutek,

mamy jednak tę nadzieję;

będzie w życiu wiele uciech.

 

W LESIE   15

Na dróżce w lesie odgłosy natury;

podaj mi rękę, jak miły to spacer,

tu wiele dobrego usłyszysz od drzewa,

przyroda rozumie życie inaczej.

 

Opowie ci ono, że wiele przeżyło;

smagane wiatrami za młodu się gięło,

teraz odporne na te przeciwności,

odważnie daje odpór tym dziełom.

 

Na każdym kroku uczy nas przyroda,

jak można dobrze sobie radzić,

chodźmy na spacer gdy tylko można,

wiele z przyrodą może nam się zdarzyć.

Więcej: https://dom603.webnode.com/wiersze-helin-16/

COŚ  DOBREGO    1

Rozbłysły światła, serca nastrojone,

a na stole słodycz dobrze ułożona,

lecz w twojej duszy zagrały zwątpienia,

cóż się w umysł wkradło, na tyle skażenia?

 

Co dobrego tobie ja teraz zrobiłem,

że w myślach powoli żeś znienawidziła?

Czy twoje sumienie tobie podpowiada,

że z tego dobrego jesteś już nie rada?

 

SERCA  BICIE    2

Liczy rytmiczne serca uderzenia,

pulsuje krew w skroniach miarowo,

ciepło się rozchodzi po całym ciele,

widać jeszcze żyje, więc w drogę przygodo!

 

Pójdzie teraz policzyć wszystkie miłe uśmiechy,

na drodze je zbierze, trochę porozdaje,

przytuli do siebie jeszcze piękne dźwięki,

póki serce bije, i zdrowia dostaje.

 

MIEJSCE  GOŁĘBI    3

Za ławeczką w parku koło fontanny,

gołębi miejsce na odpoczywanie,

czyszczą skrzydełka - mają być piękne,

potem do lotu poderwą się zgrabnie.

 

Ktoś rzuci białej bułki kawałek,

szybko przylecą - warto być blisko,

w fontannie piórka wykąpią ładnie,

i cicho przysną - i to już wszystko.

 

SMUTEK    4

Zamówił sobie smutek dzisiejszy dzień cały,

więc jego było wszystko, nawet w pracy regały.

Usiadł też na łóżku, wykąpał się w kawie,

zajrzał komuś w oczy, duszę zasmucił prawie.

 

Za rękę poszedł do parku, w sklepie policzył bułki,

z koszykiem się przemówił, wszedł w cukierki kukułki,

Do domu wrócił zmęczony, jeszcze ma co robić;

przytulić się do ciebie, i całą ciebie zdobyć.

 

PRZYLECĄ - ODLECĄ    5

Rozpala zmysły cudowne westchnienie,

to już tęsknota z nim razem wydana,

wraz z wiatrem przemierza wielkie przestrzenie,

a z nią biegnie ona, zakochana.

 

Słowa opadły jak płatki kwiatów,

chociaż są piękne, tracą na znaczeniu,

ot, przyleciały, odlecą do światów,

a pozostanie po nich westchnienie.

 

MOŻE JEDNAK TAK LEPIEJ    6

Schowane w sercu łzy oraz żale,

a w oczach błyszczą tęczą iskierki,

usta chcą mówić, lecz nie potrafią,

bo w myślach powstały jakieś usterki.

 

Nie sposób zmienić w swej duszy kłamstwa,

choć one często wśród ludzi błądzą,

to może lepiej samotnie przy stole,

niż z nimi z  biesiadą zasiądą.

 

W LUSTRZE    7

Obraz postaci lustro wchłonęło,

teraz to ono dyktuje warunki,

tam trochę doda, a tam odejmie,

skrzywić potrafi, zmienia figurki.

 

Ono dyktuje w czym jest ci dobrze;

a może tego dzisiaj nie wkładaj,

tamto już było, nowe nałóż sobie,

a jeszcze przy tym modę obadaj.

 

A wieczorami makijaż znika;

jakie jest ono teraz okrutne,

bo pokazało zmarszczki na twarzy,

i uśmiech nijaki, bo bardzo smutny.

 

Nie słuchaj lustra, bo jest złośliwe,

lubi się pośmiać, gdy jemu wierzysz,

najlepiej przejrzyj się w czyichś oczach,

one nie skłamią, prawdę powiedzą.

 

JAK  RÓŻY  KOLCE    8

Jak róża z kolcami, tak miłość wygląda,

i rani tak samo jak róży kolce,

piękna jest przecież, tu nie ma co wątpić,

krew róży i serca jednako gorące.

 

Tak blisko nienawiść mieszka miłości,

tylko ten jeden klucz w innych zamkach,

odpływa uczucie, te piękne, gorące,

zostaje już po nim gorycz w różnych smakach.

 

DWIE  SPRZECZNOŚCI    9

Jakież to wkradły się dwie sprzeczności,

gdy płodne myśli chodzą po głowie,

a bez miłości serce usycha,

a gdyś pokochał - to już po tobie.

 

Bo ona bierze życie dla siebie,

bez niej twój dzień jest teraz katuszą,

miłości twoja, miłości piękna,

panuje nad tobą i twoją duszą.

 

LAMPKA  WINA   10

Czerwone, ogniste wino w lampce,

a ona w dłoni ogrzewa bukiet,

sączy ustami powoli słodycz,

zatapia w szkle swój gorzki smutek.

 

Lekko opływa serce ten kolor,

ogrzany trochę, smaku dodaje,

teraz powoli smutek odchodzi,

rano niestety powróci, zostanie.

 

ZABIERZ  MNIE  PROSZĘ    11

Zabierz mnie proszę w bajeczne kraje,

gdzie z gwiazd się sypią złote perełki,

tam zawsze uśmiech osoby kochanej,

i strachu nie ma i gwar niewielki.

 

Zabierz mnie proszę w miejsca nieznane,

gdzie odpoczniemy od słów wzniosłych,

tam pobawimy się ze zwierzętami,

a radość zbierać będziemy ot tak, po prostu.

 

Zabierz mnie proszę, lecz nie mów nikomu,

niech nikt nie zmąci spokoju naszego,

tam będziesz dla mnie kochaną weną,

a ja napiszę dla nas coś miłego.

 

MIŁOŚCI  SŁODKA   12

Miłości słodka, miłości piękna,

co kochasz szczerze i namiętnie,

jesteś odbiciem każdego serca,

i masz na sobie w kwiatach sukienkę.

 

Miłość okrutna też się przydarza,

co rani serce, potrafi zdradzić,

nie myśli nawet o tym co robi,

najlepiej o takiej wcale nie marzyć.

 

A miłość biedna, bo nieszczęśliwa,

z taką miłością to nie zaczynaj,

do twego serca wkraść się potrafi,

i smutku w duszy będzie przyczyną.

 

W  POŚCIELI    13

W białej pościeli barwne poduszki,

tęsknota z marzeniem spać się położyły,

do serca przytulą tęsknoty, namiętności,

czułości też tutaj się rozgościły.

 

A pocałunki usiadły na twarzy,

tuliły do siebie usta spragnione,

zamknięte w objęciach ciała rozedrgane,

i wszystkie już przyszły rozkosze uśpione.

 

PRZERWANE  ŻYCIE    14 

Wyszarpnięte z ciała; niemy krzyk bólu,

wyrzucone szczęście obdarte z sumienia,

pozostaje pustka, nadchodzi zwątpienie,

a potem po fakcie będzie się doceniać.

 

Życie poszarpane jak rana w ciele,

bezlitosne serce pozwoliło na to,

a pośrodku życia odezwie się sumienie,

gorszy oskarżyciel od podłego kata.

 

BEZPIECZNE MIEJSCE    15

Dwie mocne dłonie, a ciałko malutkie,

siedziało spokojnie, rosło cichutko,

wyrwali mu nóżki, rączki ukręcili,

pozbawili ciepła, i życie skrócili.

 

Komu przeszkadzało to cudowne dzieło,

przecież jest to miejsce gdzie żyć już zaczęło,

od pierwszej minuty już czuło, że żyje,

lecz był ktoś mądrzejszy; serce miał zawiłe

Więcej: https://dom603.webnode.com/wiersze-helin-15/

JESIEŃ  ŻYCIA    3

Już wiosna naszego życia była, przeminęła,

lato także burzliwe, jesień serce zgarnęła.

Lustro jakże wrażliwe, każdą zmarszczkę pokaże,

uśmiech już nie promienny, a serce pełne marzeń.

 

Spacer jest teraz miły, bo biegać już nie wypada,

może wianuszek wnucząt, i z nimi słodka zabawa?

Chwile też są piękne, coś się nam przecież należy;

trochę uniesień serca - uczucie wieku nie mierzy.

 

I takie; halo kochanie, jak dzisiaj jest u ciebie,

słońce czy niepogoda - to nam też jest potrzebne.

Słowa przyjazne, serdeczne, uśmiechy szczere,

dla wielu takie słodkie, choć niestety; niewiele.

 

I  JESIEŃ    4

Odeszło ostatnie tchnienie lata,

choć jeszcze ślad jakiś pozostał,

jesień rozkłada już swoje ramiona,

nazwie gotowa sprostać.

 

Więc za oknami wiatr chmury goni,

deszcz wystukuje melodie miarowo,

a po kałużach przyszło nam chodzić,

więc parasole, kalosze gotowe.

 

Babiego lata nić - nie koniecznie,

jeszcze się słońce do nas uśmiechnie,

więc dni będą dobre na spacery,

 i wspomnienia radosne, piękne.

 

PUSTKA  KARTKA    5

Pusta  kartka; tak rozpoczyna się życie,

na niej zapisze pierwsze oddechy,

miłe chwile, uśmiechy radości,

a może więcej smutku, niestety.

 

Z biegiem lat maczkiem obsiana,

różne daty, zdarzenia, wywody,

są również pierwsze porywy serca,

i wyrządzane przy tym duże szkody.

 

A kiedy jesień życia przychodzi,

przegląda tę swoją kartkę,

wiele by na niej się teraz zmieniło,

ale czy robić to warto?

 

TYSIĄCE MOICH KAWAŁKÓW    6

Jestem tysiącem kawałków,

w całość rysami zebrane,

burzą ogromnie groźną,

gromami z chmury sypaną.

 

Zycie moje  huśtawką,

raz w górę, raz w dół opadam,

dusza ma płonie bólem,

żar uczuć czasami dopada.

 

Rysa bywa, że pęka,

trzeba znowu ją sklejać,

serce choć żalem związane,

pomaga dobro doceniać.

 

BEZSENNOŚĆ    7

Pustka jakaś niespokojna, ślad smutku jeszcze,

wokoło coś się dzieje, lecz tylko tam - tu niekoniecznie.

Wtulona w miękkie poduszki bezsenność się ułożyła,

teraz jest niespokojna; senności zaszkodziła.

 

Do rana jeszcze daleko, kręci się więc w pościeli;

minuta za minutą, przed świtem coś się zmieni.

Nim słońce wzejdzie na niebie, zmożona zaśnie; być może,

na trochę w sen odleci, serce do snu ułoży.

 

JESIENNIE    8

Jesień już liście w dywan zamienia,

wiatr także goni je po ulicach,

a kiedy płacze niebo smutne,

łzy z deszczu płyną, ziemię zachwycą.

 

W lasach wysyp grzybów już będzie,

i wielu ludzi pójdzie je zbierać,

więc tym spacerkiem zachwyceni,

plony jesieni będą podziwiać.

 

Ta pora roku daje coś dobrego;

spacery parkiem też się przydadzą,

spotkasz na drodze może wiewiórkę,

zachwycisz się jej figlarną zabawą.

 

PANI JESIEŃ    9

Jesień gra na skrzypkach swoje smutne pieśni,

i tak opowiada jakbyś była we śnie.

Skaczą piękne kropelki, liście w rytm tańcują,

taki to z nich duet, że świat razem dekorują.

 

Piękna pani jesień mgłami otulona,

idzie moim miastem, sobą zachwycona.

I cichutko płacze, bo nie chce przykrości,

przystanie na chwilę, by nie zmoczyć gości.

 

A ja teraz idę miasta ulicami,

i niestety zmokłam, bo jesień jest z nami.

 

SAMOTNOŚĆ    10

Przykucnęła samotność, jest taka smutna,

wyciąga ramiona, ale wszędzie pustka,

skulona w swym kącie nie podnosi głowy,

czy na taką przyjaźń z nią, jesteś gotowy.

 

Jeśli ją przytulisz, będziesz tak jak ona,

sama, nawet w tłumie odosobniona,

z czasem będzie trudno bez niej na świecie,

lepiej niech zostanie; masz miłość przecież.

 

CISZA TA    11

Na polach cicho, pająk swoją nić snuje,

wiatr chodzi po polach, łąkę wydeptuje.

Gwar tu nie dochodzi, myśli są spokojne,

latawce babiego lata wzlatują swobodnie.

 

Cisza spokojnie przysiadła, ze mną odpoczywa,

nie chce gwaru miasta, woli jak przestrzeń ją wzywa.

Takie spotkanie z ciszą wychodzi cudowne,

więc marzenia w górę, wyjdzie mi to na dobre.

 

W CISZY SŁÓW    12

W ciszy słów składanych gestem, 

dotyk jakże jest wymowny,

między ich ustami cieniem, 

pocałunek warg spragnionych.

 

Dotyk - słowo ciała jego, 

a jej uśmiech mu składany,

ręce razem są splecione, 

i dwa serca zakochane.

 

W ciszy tonów ich zmysły

są też dobrze poznawalne,

drżenie lekkie w jego dłoniach, 

to przychodzi pożądanie.

 

Przytulenie też jest mową; 

ciała znaki sobie dają,

wiele miłych odczuć pięknych, 

bo oboje się kochają.

 

NIESPODZIEWANA  MIŁOŚĆ    13

Jeśli przyjdzie miłość, czasem tak ukradkiem,

zagnieździ się w sercu, w oczach się rozgości,

wielkim darem szczęścia teraz się stanie,

nic nie żąda w zamian, tylko wyłączności.

 

Zmieni świata oblicze; tak się chociaż zdaje,

siłą serca napełni, złagodzi wszystkie bóle,

dwie dusze z jednym ciele - bo razem,

i ramiona bezpieczne obejmują czule.

 

PIĘKNO KOBIETY    14

Piękno kobiety w oczach schowane,

nie ubiór czy włosy są najważniejsze,

lecz te iskierki co błyszczą kochane,

a uśmiech szczery uwydatnia wnętrze.

 

Piękna jest dusza przeciętnej dziewczyny,

co kochać umie szczerze, gorąco,

takie serce co nad kwiatem się pochyli,

widzi krzywdę zranionego zwierzątka.

 

Piękna kobieta, piękna dziewczyna,

do siebie przygarnie zranione serca,

któż to zrozumie jaka przyczyna;

uczy się tego od swojego wnętrza.

 

ŻYCIE  NA  PÓŁ    15

Słowa me biegną do ciebie,

od ciebie ja chłonę muzykę,

na pół podzieleni przez życie,

tęsknota wspólna przy tym.

 

Choć dzielą nas długie oddechy,

wiatry co biegną w błękicie,

każde z nas idzie swą drogą,

także to nasze wspólne życie.

 

Przepraszam cię za to kochanie,

zostały mi tylko wspomnienia,

w dalekiej ja ciągle drodze,

a ze mną wciąż idą marzenia.

Więcej: https://dom603.webnode.com/wiersze-helin-14/

MIJA ROK NASTĘPNY   1

Znów przeminął cały rok, odeszli niektórzy ludzie,

wiele ptaków odleciało, drogi przebyte w trudzie,

Choć czasami słońce świeci, często też deszcz pada,

wiatr w konarach liczy liście; jego to zabawa.

 

Jesień już powoli wchodzi na swoje tereny,

a przed nami babie lato; potem się pozmienia.

dywan z liści poukłada, będzie też sprzątała,

wiatr pogoni ulicami, to co z drzew pospada.

 

Ale nie jest to czas żalu, może melancholii,

czas zatrzymać się na trochę, marzenia dogonić.

Może przelać łzy na papier; umieją to poeci,

i dlatego tej jesieni wena do nich doleci.

ZGUBIŁAM DROGĘ DO SERCA     2

Zgubiłam drogę do twojego serca,

chyba nie poszłam tą właściwą,

zagrodził czas, nie znajdę miejsca,

a dusza wskazuje stronę wrażliwą.

 

Tak trudno dogonić piękne marzenia,

one są zawsze przede mną o krok,

wyciągną na światło miłe wspomnienia,

i goniąc pragnienia, rozproszą mrok.

 

Tulę do serca moje nocne myśli,

one do snu mnie teraz kołyszą,

w noc ciemną może się przyśni;

całuję wspomnienia słodką myślą.

 

UŚMIECH  I  ŁZY   3

Dobrze mieć uśmiech na twarzy,

choć serce płacze i szlocha,

cokolwiek się jeszcze zdarzy,

a dusza ciągle kocha.

 

To troski mówią " witam", 

a "żegnaj" nie chcą powiedzieć,

dlatego tak trudno pokochać,

choć serce jest w potrzebie.

 

Witam, ranek powiada,

dla ciebie mam dzisiaj radości,

odsuń od siebie łzy smutne,

ja tobie daję czułości.

 

DAR  OD  LOSU  4

Cieszmy się tym darem, co podał nam los;

uśmiechem, radością, pocałunków moc.

Radujmy się wszystkim co dotyczy nas,

póki zegar bije, nie zatrzymał się czas.

 

Tylko w twoich ramionach nie ubywa nocy,

nie otwieraj ich, cudowny twój dotyk.

A oddechy mówią same za siebie,

słychać jest wysoko, nawet w siódmym niebie.

 

BYŁAM, SZUKAŁAM  5

Byłam w wielu miejscach,  szukałam ciebie po łąkach,

a słońce latem mówiło; poszedłeś zbierać poziomki.

Smaczne te owoce , z  zapachem i  wiatru powiewem,

 ja za tobą pójdę, bo potrzebuję ciebie.

 

Będę z tobą zbierała, razem, to znaczy więcej,

koszyk naszych poziomek, słodkości natury pięknej.

Latem tak wciąż spacerkiem, dojdziemy do jesieni,

a wiosną w naszych sercach miłość się rozpromieni.

 

JESTEŚ  DLA  MNIE   6

Jesteś moim lekiem, moim balsamem,

uśmiechem pięknym z samego rana,

jesteś mi łagodną kołysanką,

do ucha śpiewaną cichą piosenką.

 

Dotykiem wiatru, słońca promieniem,

czułym słowem i tęsknym westchnieniem,

kiedy potrzeba, jesteś przytulanką,

a ja teraz jestem twoją wybranką.

 

UKRYJ MNIE   7

Ukryj mnie przed światem, 

zamknij w swoich ramionach,

szepcz mi słowa delikatne,

gestem uspokój, schowaj.

 

Serce niech zacznie opowiadać,

co dusza twoja czuje,

będę spokojnie słuchała,

jakże cię dobrze rozumiem.

 

CAŁUJĘ  KWIATY   8

Całuję od ciebie kwiaty, 

na płatkach pocałunki osiadły,

tulę je teraz do serca,

one mi duszę ukradły.

 

Pięknie zdobią mój pokój,

a w sercu już zamieszkały,

wspomnieniem minionych chwil,

westchnieniem tęsknoty się stały.

 

TRUDNE  ROZSTANIA I    9

Telefon milczy, głucha cisza,

obojętność po kątach się chowa,

a była taka nasza cicha przystań,

na radość nie jest teraz gotowa.

 

Odszedł, zostały mętne wspomnienia,

obrazy się już zacierają,

zatrzasnął drzwi za sobą,

zasmucone serca tylko zostają.

 

WYMARZONA    10

Gdzieś niedaleko jest taka ona,

co we śnie się wkradła do serca,

przecież jest inna, jego wymyślona,

schował ją w swojej piosence.

 

Jak trubadur wędrowny jego myśli chodzą,

śpiewają w jego duszy serenady,

wers za wersem jego twórczość tworzą,

a emocje duszy, nucą wciąż ballady.

 

Jeszcze trochę, a znajdzie już szczęście,

bo pragnienia duszę oplatają,

słowa refrenu cichutko zanuci,

 gdy za zakrętem spotka ukochaną.

 

ZA RĘKĘ RAZEM    11

Radość z miłością idą w parze,

za rękę, bo tak bezpiecznie,

miłość odeszła, nie chciała zostać,

radość skulona czeka na miejsce.

 

Samotne serce najbardziej boli,

kiedy to w duszy zostaje pustka,

miłości kraina, nie zajęta,

tylko zamknięte czyjeś usta.

 

LUBIĘ DESZCZ    12

Lubię kiedy deszcz tak pada; płacze niebo kropelkami,

 a ja zbieram parasolem, łezki słone, zapłakane.

Lubię wtedy iść przed siebie, chociaż ludzie się chowają;

ja dziękuję za pogodę, uśmiech losu ja dostaję.

 

A biegają po kałużach, dzieci, które się radują,

ta pogoda im radością, więc tak sobie pofolgują.

I nie tylko ja i dzieci, tak kochamy te klimaty,

bo przyroda się uśmiecha, chociaż deszcz ten jest na raty.

 

GDY LOS DOKUCZY     13

Los czasem nie bywa łaskawy,

doskwiera, złe rzeczy rozdaje,

a ja czasami go pytam; 

co zatem dobrego mi dajesz?

 

A on mi nie odpowiada,

bo cóż ma takiego powiedzieć,

najlepiej milczeć zapewne,

ale dobrze jest wiedzieć;

 

Że kochać nie warto, płakać nie warto,

tęsknić i marzyć, chyba też nie,

najlepiej zawsze żyć z białą kartą,

a życie piękne mieć we śnie.

 

KTO ZAMIENI  SNY    14

Kto zamieni smutne sny, 

odgoni czarne chmury,

płoche myśli poukłada, 

poprowadzi na łono natury.

 

Serce się ugina pod ciężarem życia,

które często razy rozdaje,

a ja pragnę pójść w krainę,

gdzie wokoło piękne ruczaje.

 

Poprowadź więc przez gaje,

przez piękne krainy,

spotkaj się tam ze mną;

pozbieramy maliny.

 

W SZKLANCE  WODY    15

Zamknij burzę w szklance wody,

po co ma gromami ciskać,

jak się zmęczy, uspokoi,

znajdzie swoją cichą przystań.

 

A za szklaną ścianą, spokój,

cienie milczkiem przemykają,

i miarowym rytmem serca,

ciche nutki wygrywają.

Więcej: https://dom603.webnode.com/wiersze-helin-13/

Z  WARZYWNIAKIEM    1

Kupię ci pęczek rzodkiewek, 

to zdrowe owoce tej ziemi,

koperek kupię pachnący,

niech w domu się zazieleni.

Może tak dla koloru,

pomidor, ogórków parę,

na desce położę równiutko,

plony te w domu są darem.

A jeszcze są smaczne jagody,

też można je kupić i spożyć,

maliny, jeżyny czy groszek,

jedzmy to wszystko

by zdrowo pożyć.

 

Kochaj, nie przestawaj     2

Przywitaj ze mną ranek, noc była gorąca,
słowik nas obudził, byłam jeszcze śpiąca.
Przytuleni do siebie, zachwyceni porankiem,
wpatrzeni w swoje oczy; byłeś dzisiaj kochankiem.

Już aromat kawy budzi nas do życia,
a jednak za mało było z ust Twych picia;
pocałunków słodkich,dotyku ciepłego,
ciągłego tulenia do ciała Twojego.

Czytam w Twoich myślach; wspomnienie gorące,
trzymasz mą twarz w dłoniach - pocałunek słońca.
Jeszcze jeden uśmiech, muśnięcie warg słodkich,
moje serce szaleje, i szaleje dotyk.

I jedno spojrzenie,łyk gorącej kawy,
wciąż pamiętaj o mnie, kochaj, nie przestawaj.

PRZEBACZYĆ      3

Przebaczyć; to znaczy ulga
zdejmuje z serca kamienie,
dodaje lekkości myślom,
w duszę wlewa ukojenie.

Przebaczyć; znaczy zapomnieć,
nie wracać już do złego,
wyciągnąć rękę na zgodę,
już zdążać do dobrego.

Przebaczyć; już uśmiech prawdziwy,
a z rana sercu radości,
i lekko myśli już płyną,
wracają braterskie miłości.

To miłość wzbudza do tego,
by nie trwać, nie rozpaczać,
lepiej wyciągnąć rękę,
pogodzić się, przebaczać.

KIEDY SIĘ ZJAWIŁA    4

Zjawiła się razem z mgłami,
lekko nad ziemią się unosiła,
spowita w tiul z pięknej piany,
taka realna teraz była.

Dla niego spotkała się w marzeniach,
Łąkami drogi przemierzała,
stała się teraz tchnieniem,
tak delikatna i jego cała.

We śnie przy nim była,
na wyciągnięcie dłoni spragnionej,
nie tylko mu się śniła,
całował namiętnie nią urzeczony.

Wieczór był teraz dla niej,
niczego bardziej nie pożądał;
mieć ją w ramionach, dotykać całej,
i spijać nektar, cieszyć się z doznań.

Niech będzie jego miłością,
ciała jedną pochodnią,
życie wielką radością,
pożądanie ogniem.

NOCKA POETÓW    5

Nocka wstaje nad doliną, gwiazdy rozsypała,
gdzieś po polach echo niesie, cisza już nastała.
Teraz czas by świat poetów otulił się mgłami,
gdzieś w przestrzeni płyną teraz myśli za myślami.

Wena w górze się przechadza, spacer ma udany,
już rozsiewa słowa piękne; wers za wersem składny.
A nad głową płynie niebo, daje wrażliwości,
wszystko to, co z góry zdjęte, utkane z miłości.

Z każdej części nieba płynie wzruszenie ogromne,
tam pomiędzy pulsarami, gwiazda mówi do mnie.
Opowiada o twórczości, która to się dzieje,
ileż w sercu jest dobrego, gdy płoną nadzieje.

MIŁOŚĆ JEST SZTUKĄ   6

Miłość bywa życia sztuką,
tak artystom też się zdaje,
czasem niszczy lub oszuka,
lub niezgodę wciąż rozdaje.

Kwitnie pięknie lub zamiera,
zostawiając nić obłudy,
chwilą miłą lub wiecznością,
zazdrość sieje między ludy.

Skusi szybko albo zwodzi,
będąc słońcem, rodzi dreszcze,
miodu smakiem lub goryczą
i czym tylko zechcesz jeszcze.

Niepojętym jest zjawiskiem,
marzysz o niej całe lata,
pięknie kusi, rani serce,
będąc sensem twego świata.

WIERSZE TO MAJĄ    7

Pomiędzy wiersze uczucia wkładam,
one dodają w życiu radości,
i w moich wierszach wiele się dzieje;
od strug łez do szczerej miłości.

I słońce grzeje kiedy potrzeba,
i spacer w noc ciemną udany,
nawet księżyca blask drogę oświetla,
gdy idziesz swą drogą zakochany.

A kiedy trzeba odwiedzam ludzi,
oni też w życiu mym miejsce mają,
czy to ktoś biedny, czy bogaty w uczucia,
radość z rozmowy też mi dają.

A życie potrafi wynagrodzić,
do serca przytuli i ogrzeje,
dlatego warto w życiu się trudzić,
i ciągle mieć w sercu nadzieję.

MOJA  WYOBRAŹNIA    8

Moja wyobraźnia figle dziś mi płata,

w komodzie wszystko powywracała,

zabrała spokój, oddała kwiaty,

rozrzuciła kartki, bałagan ja miałam.

 

W szafie wieszaki policzyła,

butom także nie dała spokoju,

co jej się udało zgniotła, wyrzuciła,

w końcu weszła do pokoju.

 

Biegała wszędzie, znowu coś zgubiła,

znaleźć jest trudno w takim bałaganie,

pod łóżko weszła, coś tam zostawiła,

taka rozedrgana; i cóż robisz kochanie?

 

To biegają palce po klawiaturze,

szybko się zmieniają moje obrazy,

zastyga w bezruchu, wyobraźnia działa,

i cóż dalej się zdarzy?

 

PISZĘ DO CIEBIE LIST    9

Piszę do ciebie list, noc mnie otuliła,

jest mi nostalgicznie, radosna już byłam,

słowa biegną równo, serce drga niespokojnie,

nie zdążyłam wiele powiedzieć; wybaczam sobie.

 

Miłość już jest kochanie, jeszcze tęsknota dopada,

ileż we mnie żalu, wspomnienia pielęgnować rada.

Więc wyślę ci list szczery, ze znaczkiem, taki w kopercie,

może go kiedyś dostaniesz, mocniej zabije ci serce.

 

A teraz do szuflady, jeszcze na niego nie pora,

kiedy wyciągniesz po mnie rękę, ja będę na to gotowa.

Pójdę tam gdzie marzenia, swój koniec piękny mają,

już pozostanę wspomnieniem, w tych, co mnie kochają.

 

PRZYSNĘŁO SERCE    10

Przysnęło serce moje, nie czuje żalu i bólu,

dam mu odpocząć chwilkę, bez znoju i też bez trudu.

Pośród tak wielu spraw, i różnych wielu rzeczy,

musi się ono odnaleźć, więc niech się nie śpieszy.

 

Sprawy poczekają, reszta niech odpocznie,

a gdy serce się wzbudzi, ja trochę go wzmocnię.

Niech bije sobie spokojnie, i trochę odpoczywa;

bo przecież przyszła miłość, na pewno jest prawdziwa.

 

NAMALUJĘ    11

Namaluję twoje serce, 

na nim obraz mojej twarzy,

i tak będzie już na zawsze, 

cokolwiek się zdarzy.

 

Domaluję jeszcze łezkę, 

by smutki odganiała,

żeby w szczęściu i radości 

miejsce obok pokazała.

 

Domek mały namaluję,

wśród stokrotek i bławatków,

by twe serce było piękne,

jak tysiące różnych kwiatów.

 

NOCKA    12

Bogata jestem w klejnoty nocy,

księżyc i gwiazdy mam przed oczami,

dotykam czerni bezkresnej, dalekiej,

wszystkiego co w górze jest nad nami.

 

I odpoczywam wśród mgieł i echa,

tam wszystko jest schowane,

powrócą obrazy wraz ze słońcem,

stanie się wkrótce, nad ranem.

 

A ja marzeniom daję pierwszeństwo,

teraz nakarmią się piękną nocą,

do ciebie biegną teraz stęsknione,

do serca się tulą z ochotą.

 

To samo niebo, i gwiazdy przepiękne,

tak samo serca nam grają,

choć nam do siebie jest tak blisko,

to jednak gwiezdne drogi przeszkadzają.

 

POZWÓL  SERCU  MARZYĆ   13

Pozwól sercu marzyć, niech będzie radosne,

pozwól tęsknić, kochać, nie tylko na wiosnę,

niech się złączą zatem takie dwa marzenia,

a serca spokojne, wszystko to docenią.

 

Nocka wciąż otula spragnionych kochanków,

biegną myśli złote, takie dla wybranków,

pocałunki jak gwiazdy, spadają w ramiona,

zakochany w niej on, zakochana ona.

 

BEZRADNOŚĆ    14

Między spokojem bezradność usiadła,

jest taka niecierpliwa,

wbija swe szpony w serca bicie,

jeszcze pracę zatrzyma.

 

A przyszła ona wraz z niepewnością,

tutaj już sobie spoczęła,

niepewność już swoje ujście znalazła,

bezradność przestrzeń wzięła.

 

Skulona za myślą siadła zaduma,

ciągle się zastanawia,

po co są komu te wszystkie smutki,

niech miłość radość nam sprawia.

 

ZNALAZŁEŚ  MNIE     15

Znalazłeś mnie kochanie, wśród kwiatów, łąk tysiąca,

teraz ta nasza miłość jak ogień jest gorąca.

Trafiłeś tak przypadkiem, los ciebie mi powierzył,

zostaniesz mym kochankiem - powiedziałeś, ja wierzę.

 

Co noc tulisz marzenia, ja jestem ciągle z tobą,

do rana jest daleko, więc twoją ja królową.

Przesyłasz pocałunki, jakże upragnione,

biegamy też po łąkach, gdzie trawy są zielone.

 

A ranek nas rozdziela; marzenia się skończyły,

tęsknota jest tak wielka, czasami nie ma siły.

Halo, ty moje kochanie; w słuchawce słychać słowa,

czy na dzisiejsze wyznania, jesteś już gotowa?

Więcej: https://dom603.webnode.com/wiersze-helin-11/